Ja hoor, ook ik heb een voornemen
Sinds 1 januari vliegt het mij om de oren wat iedereen zichzelf heeft voorgenomen. Mijn alcoholgebruik is al serieus teruggeschroefd sinds ik hardloop (2 glazen en olé olé ik sta te tollen op mijn benen en trakteer wie het ook wil horen op een optreden van Gloria Gaynor) en nu helemaal sinds afgelopen zomer. Ik eet 95% vegetarisch en als gevolg van Campy moet ik melk voorlopig ook laten staan. Dus zal het jullie niet helemaal verrassen als ik zeg dat mijn goede voornemen dit jaar vooral is om niet uit koeienbakken te drinken als ik dorst heb. Here, I’ve said it. Nu moeten jullie mij eraan houden.
Wat ook veel op instagram en facebook te lezen is, zijn een ieder’s hardloopplannen. Plannen voor PR-aanvallen, streaks, trails of langere afstanden. Leuk, want met een doel is het vaak lekkerder trainen en sleep je jezelf makkelijker naar buiten als het regent ‘s avonds in het donker na je werk. Dat geldt dan voor 99,99% van de hardlopers ongeveer, behalve voor …. #lacoach.
Hoe denk jij over hardloopevenementen Laetitia?
Hardloopevenementen: mij liever niet gezien
Ik heb n-i-e-t-s met hardloopevenementen. Shocking, i know. Ik gruwel van startvakken, van dixiestress, van hele dagen van huis om 21km ergens anders te gaan rennen, van zweetsporthallen, van gore sportdrank bij de posten en van zweetknuffels na de finish. Nee lieve bloglezers, deze hardloper is gemotiveerd om te sporten om het sporten. Sterker nog, als een doel in zicht is, en een evenement gepland, dan heb ik zelf de neiging om alles eraan te doen om te zorgen dat ik er niet meer heen hoef. “Oh, ik heb in dat weekend tóch de kinderen” (en dan niet proberen te ruilen, terwijl mijn ex-man super flexibel is en de kinderen mij mijn dag uit heus wel gunnen), “oh dat komt slecht uit met zwemmen” (terwijl mijn zoon prima een wedstrijd zonder zijn moeder overleeft, hij heeft tenslotte nog 20 ofzo van dit soort wedstrijden in het jaar), “oh ik moet schema’s schijven” enz enz. Ik ben gewoon hoogst onbetrouwbaar als het gaat om mijn verschijnkans aan de startlijn. Ik ben ook nog eens bang voor het startschot. Want bang voor alles wat potentieel kan knallen, inclusief: rotjes, ballonnen, vuurwerk, champagnekurken en dus ook startschotten. Wie verstopt zich dan achter iedereen om te gaan hurken in het startvak met vingers in de oren? Yep, moi. True story.
Laatst postte iemand een vraag over hoeveel wedstrijden haar volgers gelopen hadden in 2019. Ik moest heel even nadenken: Schoorl als haas (dus boeien, dan doe je een goede daad en telt de hele stress niet, op het startschot na), Utrecht als haas (same thing, ik heb zelfs een topdag gehad met Kimmie en BestRunningFriend Maartje), Valleyrun als coach en haas op de 5km, en de halve van de Berenloop ook als haas. Voor mezelf liep ik nog wat dingen: de 23 van de Swiss alpine, stapte ik uit de transju en liep ik op de valreep van 2019 nog twee halven: Adventurerun en Linschoten.
Zeg maar zelf, dit is toch leuker dan de halve van Zoetermeer?
Het is dus niet alsof ik nooit een wedstrijd loop. Er zijn gelukkig ook een paar wedstrijden die ik ken en waar ik naar uit kan kijken. De Berenloop heb ik geloof ik 8 keer gelopen, de Jungfrau 6 keer en Ameland dus nu twee keer. Mooie routes, en alle drie iets meer van “een dagje uit” dan van een massaal evenement. Zelfs de Jungfrau die écht een stuk drukker is, valt in het niets bij Rotterdam. En ze delen chocolade uit bij de post van km 41, dus hoezo niet inschrijven?
Als ik wat loop dan liever langer
Wie mij kent weet dat ik een voorkeur heb voor lange wedstrijden. Van langer dan 42km en het allerliefst 70/80km lang. Omdat het niet meer gaat om hoe snel je bent en of je onder de zoveel uur gaat finishen, maar omdat het op die dag uitmaakt wat voor weer het wordt en of de gelletjes darmtechnisch goed gaan vallen. Maar ook omdat je elk moment dat je het voor gezien wilt houden je bedenkt 1) wat een gezeur het zou zijn om nu uit te stappen (helikopter 1200 euro? Nee laat ook maar, ik loop al door), 2) hoe mooi het is als je je blik even van je schoenen afhaalt 3) dat je zeker geen zin hebt om straks nog bij nachtlicht door te lopen (dan zijn er toch wolven, beren, verkrachters???). Ik kom helemaal tot mezelf op de langere afstanden. Maar daar ben ik ook eenkennig. Ik heb mijn vingers gebrand in het verleden aan een parcours waar ik koude rillingen van kreeg onderweg, met 2500m afgrond links langs een smal pad en knikkende kniëen. Ik voelde mezelf vallen en werd soort van getrokken naar beneden zo leek het. Nee, ik ga niet naar de Dolomieten, Corsica, de Mont Blanc, of de Olympus. Ik heb jullie video’s gezien en het zijn mijn nachtmerries geworden. Geef mij maar de Eiger trail of de Swiss Alpine. Ook veel klimmen, ook veel dalen, maar 100% comfortabel lopen. Noem mij maar een bangerik, ik neem het label voor lief.
En zo komt het dus dat ik in juli gewoon weer naar Davos ga voor 68km Swiss Alpine. We hebben hetzelfde appartement geboekt, we gaan dezelfde wandelingen doen, boodschappen doen in dezelfde Mitros en zeer waarschijnlijk de finish proosten met een rode wijn uit dezelfde slijterij. Net zoals ik naar Ameland ga zo’n 5x per jaar en altijd dezelfde route ren. Of net als dat ik altijd kampeer in Lauterbrunnen in Zwitserland en bij het ontbijt daar tot grote ergenis van mijn familie alle touristen voorzie van een overkill aan lokale info omdat ik alle wandelingen kan dromen. Yep, ik heb de klassiker (First-Schnynigge Platte) 15 keer ofzo gewandeld. Mijn bucketlist is een plaat met krassen. Ik blijf maar dezelfde nummers draaien.
Hier aan de kust, de amelandse kust…
De loopband: mijn ware liefde
Goed. Saaie Sally gaat dus naar Davos. Ik ken de Swiss Alpine en ondanks dat het parcours is veranderd, weet ik dat het daar niet ineens vlak gaat zijn. Er moeten dus hoogtemeters worden gemaakt. Er is dus per 1/01 een nieuwe routine ingegaan: bandtrainingen met een helling, krachttraining en natuurlijk kilometers buiten. Ik zou wel van alles kunnen gaan doen in het weekend in het bos of op natuurlijke heuvels, maar heel eerlijk: ik heb er geen tijd voor, en helemaal geen zin in. De loopband staat altijd droog, ik heb nog 3 seizoenen van Friends te gaan en de sportschool is 24/7 open. In verband met het nieuwe zwemrooster van mijn zoon staan wij tegenwoordig eerder op en gaat er ineens een wereld aan mogelijkheden voor mij open. Ik wil 3x per week 300m klimmen en dit combineren met krachttraining.
ik kijk moeilijk maar dit is echt pure ontspanning!
De sportschool is voor sommige echt de hel, maar ik zie het als de speeltuin. Ze geven 2x per dag ook circuittraining en ik kan daar echt van genieten. Beetje pruillippen en mopperen als ik het programma niet leuk vind, iemand anders vervloeken voor het verzinnen van burpees bijvoorbeeld, maar na 45’ sta ik helemaal trots op mezelf weer buiten. Er moeten ook langere duurlopen worden gemaakt. In tegenstelling tot veel van mijn lopers, knapt mijn humeur er niet van op. Ik red een marathon prima met stukken van 15/20km in de trainingen en ben daarna vooral vaak met mezelf uitgekletst. Mijn vriend en ik hebben niet hetzelfde D1 tempo en er raakt dus steevast een van ons gefrusteerd als wij samen gaan. 3 uur lang ruzie maken is ook niet mijn definitie van fun. Ik ga zeker nog een blog wijden aan de lange duurloop. En waarom en onder welke voorwaarden die wel/niet 15/20 of 35km moet zijn.
To-run list
Om zéker te zijn dat ik ga doen wat ik mezelf beloofd heb om te doen komt dus nu een lijst van “to-run” dingen zodat jullie mij ergens aan kunnen vasthouden:
- Schoorl 30km (alles voor de handdoek, al lijken ze van hun geloof te zijn gevallen en ineens aan medailles te gaan doen…)
- Barcelona (de hele). Dat is een plan van de twee R’s. Ik moet nog zin maken maar het weekend an sich wordt leuk. Ik maak me wel wat zorgen over stresskip R1 die bekend staat als diegene die alleen in het startvak gaat staan 3 uur vóór het begin. Ik start het liefst nog zittend op de dixie zoals jullie van eerdere blogs al weten.
- Eind april gaan R2 en ik een weekje naar Oostenrijk om zijn zomertrail alvast in stukken te lopen. Hij heeft het onzalige plan opgevat om 83km te lopen tijdens een evenement dat om 00:00 start…..
- Niet dat ik het parcours of de organisatie enige credit wil geven maar ik denk dat ik Utrecht weer ga lopen. Het is om de hoek, ik loop langs mijn huis en de bananen zijn gratis.
- Begin juni ga ik samen met hem dus weer naar Oostenrijk en ga ik samen met Rina (@jodelarini) starten op de 23km trail. Leuk om samen te doen en zo ben ik ruim op tijd terug, gedouched en gefohnd om hem een gelletje aan te geven bij km zoveel.
- Dan komt de Swiss Alpine, daarna een vakantie op terschelling, en dan…..
- De herfstklassiekers: de Jungfrau met de ikbeginvandaag groep (nog 3 plekken!) en de Berenloop (waar ik later dit jaar nog een team voor ga vormen).
Nou het staat er nu. Ik verwacht dat jullie mij aan mijn afspraken houden. Het is niet alsof ik niet een schema voor mezelf in elkaar kan flansen he?
Leuke post! Succes met alle voorbereidingen! Klinkt als mooie, avontuurlijke runs die op de planning staan.