Taboes doorbreken: wat als je sporten helemaal niet leuk vindt

Ik werk de laatste tijd vaker in Den Haag. Omdat de dagen gebouwd zijn rondom vergaderingen van 3 tot 4 uur met een flinke pauze tussen 2 meetings, houd ik dus tijd over. Ik heb daar geen werkplek en alhoewel je tegenwoordig overal met een kop koffie en gratis wifi kan zitten heb ik vaak behoefte aan een uitlaatklep. Ik googlede op een sportschool met dagpassen en vond er een zo ongeveer boven het station. Ideaal dus. Mijn man vroeg laatst: “beginnen ze je daar te herkennen?” waarop ik antwoordde “nee joh, ik ben er wat, 5 of 6 keer geweest in 4 maanden”. “Ja, nou dat is twee keer zoveel als de helft van de mensen die daar ingeschreven staan” voegde hij grappend toe. Het klinkt gek, maar toch is dat zo. De meeste mensen hebben niet zoveel met sporten. Gruwen van het idee van een uurtje op de loopband, zweetaanvallen krijgen als ze op maandag bedenken dat ze op donderdag weer “moeten” hardlopen, en/of een sportschool binnenkomen met nul inspiratie van wat ze nu zouden kunnen gaan doen.

(<<< als je ontdekt dat je make-up remover dan weer niet mee naar Den Haag is)

En als zo een iemand een keertje de hashtag “hardlopenisleuk” is gaan volgen na een poging 2km achter elkaar te rennen, dan kan ik me voorstellen dat hij/zij baalt van elke keer dat hij/zij scrollt door instagram. Het lijkt alsof iedereen die aan het sporten is vanaf minuut één aan het genieten is. Een grote hardloopfeestje. Cross-fitten met een brede glimlach. En onder de foto’s teksten zoals “wanneer mag ik weer?”.

De hashtags #klotesport #hardlopenisstom en #nietsaan doen het toch een stuk minder. Net als dat je je macaroni uit de magnetron niet post onder #weereensnietgekookt. Ik betrap mij er ook op dat ik sinds ik actief voor ikbeginvandaag op instagram ben, zorgvuldiger omga met welke kleren ik op de foto’s draag. Niet het finishershirt van de berenloop 2011 dat uit elkaar valt, maar t-shirts met motiverende teksten zoals “born to run” en weetikwat voor andere hardloopmantra’s erop. Stom, ik heb hiervoor 10 jaar in de minst matchende kledij ook prima gelopen. Ik houd tegenwoordig ook mijn buik in… De realiteit is dat het niet elke dag koek en ei is tussen mij en sporten. Zo heb ik al maanden last van mijn rug (sinds een val bij de albert heijn… wie verzint het). Is aan mijn posts niet terug te lezen. Wel aan mijn garmin, maar ik houd mijn garminvriendencirkel heel klein.

Dus stel dan: je houdt niet van sporten. En je moet het van jezelf, van de weegschaal of van de dokter. Wat dan?

• Misschien heb je jezelf lopen overtuigen dat je óók moest bootcampen, zoals de buurvrouw. Maar liggen in het park tussen de hondendrollen is gewoon niet je ding. En je hebt hooikoorts, dus je haat gras. Kies een sport waar je wél blij van wordt. Tuurlijk kan je op ballet? Waarom niet? Zag je een lesje zumba verderop in het dorp en lijkt dat je te gek? Dan ga je toch een proefles doen? Wie weet is dat écht leuk!
• Maak de drempel voor jezelf super laag: combineer slim. Je sportspullen naar je werk bijvoorbeeld als je daar makkelijk kan douchen. Alle collega’s jaloers en hoef je ook nog eens niet met ze te lunchen! Kom je net thuis? Raak de bank niet aan! Schreeuw “ik ga nu gelijk door hoor” en in een beweging met tas en al op de fiets naar de sportschool. De moeite die het kost om eerst van de bank met een glaswijn en de TV aan onder een dekentje naar buiten toe te gaan is zoveel meer dan wanneer je nog de restjes energie verzamelt om de dag 30 minuten langer te maken.
• Vermijd alcohol en teveel koolhydraten. Van wijntjes gaan we moe slapen en staan we moe op. Feit. Na een zware pasta maaltijd is er ook niet veel over van je sportlust na 21:00. Doe dan een kleine portie en bewaar eventueel de rest voor later.
• Plan een haalbaar doel: 3km in het dorp over 10 weken. Af te tellen, qua afstand en termijn. Dat is een stuk minder druk op jezelf dan de halve marathon in 6 weken.
• Leid jezelf af: neem een kind mee op de fiets als je gaat lopen, of neem je ipad mee op de crosstrainer en kijk dan elke week een stukje van een serie. Je hoeft niet over sporten te denken terwijl je sport. Ik heb alle gilmore girls op de loopband gezien. Kijk je er bijna naar uit!

(sudoku op de loopband? Ja hoor, ik doe het >>)

• Haal jezelf niet omlaag. Loop je traag? Wat is traag? Je loopt mens! Je bent buiten! Kan je nog geen push-up, dan probeer je toch een per week wel te kunnen. En vier je je successen! Maak een doos of een lijstje met “dit kan ik niet” en eentje met “dit kan ik wel” (of zoals een lieve vrouw tegen mij zei van “todo” naar “tada”)
• Wees eerlijk over wat je aan beweging doet. Gewoon een habit tracker en aankruisen wat gelukt is. Niet “volgens mij heb ik deze maand best vaak gelopen” maar “deze week kom ik uit op 3x 2km”.
• Kom uit de “ik-ben-druk-en-heb-geen-tijd” vicieuze cirkel. Als ik op papier alles opschrijf wat ik doe, dan heb ik echt een vrij brief om te claimen dat ik geen tijd heb om te sporten omdat ik druk ben. Meer dan voltijd baan, 2+2 kinderen, partner die in het buitenland werkt, 3 keer per week aan de badrand als trainster, eigen bedrijf en ook nog eens twee kinderen die elke dag sporten en er niet alleen heen kunnen. Maar in plaats van op te schrijven waar je al dan niet druk mee bent, schrijf 3 dagen achter elkaar op de momenten dat je niets doet dat moet. Door insta scrollen, op de bank series kijken, met de laatste Flair jezelf een halve uur op de WC opsluiten zodat niemand je stoort. En zeg dan niet meer “ik heb geen tijd”, zeg “ik doe liever andere dingen om te ontspannen dan sporten”. Het is natuurlijk helemaal prima als dat zo is, maar stel dat je echt steeds denkt dat je eigenlijk wilt sporten en dat de andere deel van je hersenen roepen “kan niet, te druk!”, dan heb je ineens voer om te onderhandelen met jezelf.

Succes! En wie weet maak je de #hardlopenisstom hashtag wel trending!

(tshirt van evenement dat indruk maakt check! Teamtomaat check! Big smile en zweet Check!>>>)