In de zomer van 2019, toen ik ziek was, schreef ik twee boeken. Eentje gaat over een meisje van 11 en gaat volgende week in de verkoop op bol. Het is geen Harry Potter en ik heb dus niet de illusie dat het een doorslaand succes gaat worden, maar mocht je interesse hebben in het vervolg kan je @hetboekvantoen volgen op Instagram. Het andere boek is eigenlijk meer een schriftje.
Een schriftje voor hardlopers die het liefst niets met schriftjes doen maar heel (on)gelukkig worden van hun grafiekjes op Strava of Garmin Connect. Die hun ringen vol willen zien. Die challenges aangaan met wildvreemde mensen via deze platforms om een goed gevoel te krijgen, of simpelweg een stok achter de deur te zetten.
Het was een gigantische rush om het boek te schrijven, een opmaak te kiezen, op tijd bij de drukker aan te leveren om de Sinterklaas-wave 2019 nog mee te pakken. En zo ben ik de hele kerstvakantie, met printer en al op Ameland bestelbonnen aan het drukken geweest om ze bij het postkantoor van Hollum aan te leveren (die de weirdste openingstijden heeft “dinsdag, donderdag en vrijdag tussen 10:15-11:10” oid) zonder straf te krijgen van de winkel van ons allemaal.
Lang verhaal kort, ik geniet onwijs van het gevoel van het pakken van een gloednieuwe tool uit de doos en het inpakken van het boek. Mijn overgrootoma had een kruidenierswinkel dus wie weet zijn het haar genen.
Maar nu wilde ik, na bijna een jaar niet bloggen en na 500 (mijlpaaltje hoor) verkochte diagnosetools er een verhaal aan wijden.
Het is nog steeds geen app
Ik heb aan het begin natuurlijk geëxperimenteerd met Facebook reclames. De eerste keer werd het geliked door kinderen van 12 tot 14 dus had ik vast iets niet helemaal goed gedaan, maar de tweede keer begon ik mijn “target groep” te raken. En toen kwamen de tags en de opmerkingen. “Gerard, is dit iets voor jou?”, waarop Gerard antwoordt “nee joh, ik gebruik app runanalysemyselfandtherestoftheworld” en ik kan elke dag kijken naar de ontwikkeling van de oscillatie links versus rechts en mijn VO2 max vergelijken met die van vorig jaar”. Tja. Eerst gingen de opmerkingen mij aan het hart, en daarna ging ik er goed over nadenken.
Want ook mijn Garmin heeft elke dag voor mij wat (ongevraagde) feedback. Dat ik 5 dagen moet herstellen van een interval. Dat mijn paslengte gemiddeld 1,12 was. Ik krijg ook feedback over de oscillatie. Om maar te zwijgen over de grillen van mijn Garmin-VO2 max en de bijbehorende statussen “PIEK!” , ohnee “ONTRAIN”. Er gaat niets boven het geen zin hebben in een lange duurloop, eenmaal buiten staan terwijl het regent en na 1km de melding krijgen dat mijn conditiecijfer min 6 is. Dát is pas motiverend. Ik heb het in een eerdere blog al gezegd, maar vergeet niet dat mijn Garmin vond na de Jungfrau marathon 2018, dat mijn VO2 max 32 was geworden (dus 16 punten lager dan 1,5 week ervoor). Ik voelde mij top, ik had heerlijk gelopen en was de dag na de finish al boven de Schilhorn gelopen. Dus waar hebben wij het over?
Ik heb de diagnosetool ontwikkeld om iedereen de kans te geven om een stapje terug te doen. Niet in het trainen, maar een stapje afstand te nemen van de vele cijfers die je tegenwoordig gefeedbacked krijgt, of je er zin in hebt of niet. Je stapt in een helikopter en je kijkt vanuit de lucht naar jezelf, je gemoedstoestand, het hardlopen en hoe het je leven beinvloedt. En nee, het is geen app.
Hoe kwam ik erop?
In 2016 ben ik overtrained geraakt. Ik had erover gelezen natuurlijk, maar overtraining was voor mij iets wat met topatleten gebeurde. Je moest dan echt 20x per week in een zwembad liggen, of 3 keer per dag in Papendal rondjes rennen tussen het slapen door. Ik sportte weliswaar bijna elke dag en soms twee keer per dag, maar wat ik deed was in mijn ogen peanuts. Rondjes rennen zonder talent. Crosstrainen in de sportschool.
Onderzoek doen voor de tool
Een lesje bodyshape er nog achteraan pakken omdat het lekker was. In het echte leven, buiten de sportschool, had ik ook nog een super veeleisende baan met veel stress, was ik net 3 jaar gescheiden en steeds aan het verhuizen, had ik 2 kinderen en 2 stiefkinderen, deed ik van alles ernaast en leefde dus constant in de 6de versnelling. 6 uur per nacht slapen.
Teleurgesteld door mijn geloop zonder talent, besloot ik te gaan trainen aan de hand van een schema. Ik had als doel om de 101 van de Eigertrail opnieuw te lopen maar 2 uur van mijn tijd van het jaar ervoor af te halen. De eerste maanden ging ik op bizarre wijze vooruit. Hop een PR op de halve in oktober (en dan ook gelijk 5 minuten). Hop, een mega PR op de hele in november (een tijd die ik daarna nooit meer van dichtbij heb gezien). Het ging echt zo lekker.
Ik weet nog heel goed dat donderdag altijd extensieve interval-dag was. Soms wel trainingen van 15km, waarin ik hartslagblokken moest doen van 7 of 8 minuten. Dat viel me zo zwaar. Ik ging er steeds meer tegenop zien. Net als de intensieve interval van zaterdag. Maar niets ervan, no weakness, ik moest en ik zou. Dan maar een extra interval serie erachteraan plakken, omdat ik ontevreden was over mijn tempo’s. Training X, Y of Z herkansen, omdat ik niet blij was met de cijfers na afloop. Ik was moe en stelde mezelf steeds weer teleur. Ik begon flauw te vallen. En hartkloppingen te krijgen. Ik kwam bij een cardioloog terecht voor problemen met overslagen. Er werd bloed afgenomen en een verwijzing gegeven voor de internist. Die was erg duidelijk in zijn oordeel: u heeft uzelf uitgewoond. Het is gewoon op. IJzer, zink, magnesium, B12, D, B6: alles was op.
Er volgde een periode van acceptatie. Dat ik een flink stap terug moest gaan doen. Wedstrijden moest schrappen. Rustdagen moest verdubbelen. Afstanden terugschalen. De cardioloog had zone 4/5 verboden, het was dit of een pacemaker. Tja, als artsen gaan dreigen dan luister je wel. Achteraf heb ik het mezelf enorm verweten. Ik had beter moeten weten. Er zijn wel 100 signalen geweest dat het niet goed met mij ging. Maar mijn horloge vond dat ik niet mijn best deed. Mijn facebookvrienden liepen 40km rondjes vóór hun werk (true story), en mijn vriend trainde voor een triathlon en maakte naar mijn idee twee keer zoveel uren als ik. Als ik op zaterdag om 06:00 opstond, had hij al 30km naar het zwembad gefietst en lag hij al in het water. Ik heb mijn facebookacount verwijderd (heb er ondertussen weer een aangemaakt voor ikbeginvandaag), garminconnect en strava op slot gezet en iedereen daar ontvolgd.
Online college…
In 2018 werd ik voor mijn werk gevraagd om een online college te geven voor de Universiteit van Nederland. Daar vertellen wetenschappers iets over hun werk op een manier dat het publiek aanspreekt. Om een beeld te krijgen van hoe je zoiets moest doen en wat je moest vertellen ben ik maar colleges zelf gaan kijken, van anderen. Zo kwam ik het volgende verhaal tegen, Zo voorkom je als sporter dat je overtraind raakt (ad.nl) van Rieneke Terink. Over hoe je overtraining kan voorkomen en hoe wetenschappers ermee aan het werk zijn. Ik had een hightech verhaal verwacht, maar het ging eigenlijk over het geven van een cijfer op papier, aan je gemoedstoestand om te volgen hoe dat cijfer zich eigenlijk ontwikkelt. Denk bijvoorbeeld aan een blessure. Als je op de pijnbank van de fysio ligt is het vaak maanden na dat je de eerste “pijntjes” gevoeld hebt. Maar ja, die waren er maandag en niet woensdag. Wél na die ene traptraining maar eigenlijk daarna 10 dagen niet meer. Dus je stopt het weg. En wat weg is, is niet gezien.
Geïnspireerd door het college heb ik besloten om een tool te maken waarmee hardlopers gedwongen worden om na te denken over een training en op te schrijven wat ze gevoeld hebben. Naast het cijfer is er ook ruimte om elke maand nieuwe doelen te stellen. Dat wil zeggen: een aanname te maken die je tijdens de maand kan testen. Stel, je vermoedt dat je beter zou functioneren op een lege maag met een vroege ochtendloop. Dan zet je dat als maanddoel en ga je elke training na hoe het je prestatie heeft beïnvloed. Maar het kan ook zijn dat je wil testen of rekken écht helpt. Of je toch niet beter loopt op schoen A i.p.v. B. Of je niet beter de woensdag als rustdag moet kiezen i.p.v. donderdag. Ik had er zelf niet zo over nagedacht maar het kan ook helpen voor mensen die te kampen hebben met chronische gezondheidsproblemen.
Mensen die mij volgen op IG weten misschien dat ik sinds een Campylobacter besmetting in juni 2019 kamp met chronische pijn in de miltstreek. Verschrikkelijke pijnaanvallen waarvan de arts en ik graag zouden willen weten wat ze triggert. Ze komen en gaan namelijk. Zo heb ik maandenlang voor haar bijgehouden of bepaalde trainingen of supplementen de boel erger maken of verbeteren. Dit kreeg ik ook te horen van insuline gebruikers of mensen met chronisch vermoeidheidsklachten.
Er zijn al zoveel logboeken op de markt…
Deze heb ik ook vaak gehoord. Voor dat ik uberhaupt iets op papier had gezet had iedereen mij al gewaarschuwd: doe het niet, het bestaat al. Dat had ik overigens ook gehoord toen ik met online hardloopcoaching startte: “er is al Evy”. En het klopt ook gewoon, er zijn vele manieren waarop je je trainingen kan bijhouden.
Niets is leuker dan alles bijhouden!
Toch heb ik besloten dat wat ik gemaakt heb uniek is: elke maand een analyseveld om grafieken te maken van je gevoelcijfers. En bij jezelf nagaan waar de pieken vandaan komen of waarom je ieens bent ingestort. Elke maand tips voor een aanname die je zou kunnen testen. De focus ligt echt op het analyseren, niet op het bijhouden. Toch betrap ik mezelf erop dat ik teleurgesteld ben als er een logboek op de markt komt. Als eenmansbedrijf heb ik niet een marketingbudget van hier tot Tokyo en moet ik het hebben van mond tot mond (of story tot story) van anderen. Nadat de eerste druk was uitverkocht wist ik het zeker: er is echt vraag naar een diagnosetool voor hardlopers.
Eigenlijk zou je er prima een app van kunnen maken
Maar ik ben gek op schriftjes. En je wordt hiermee gedwongen om even ervoor te gaan zitten. Nu ik de tool een heel jaar heb gebruikt vind ik het ook een bewaardingentje eigenlijk. Zo een jaar vol lief en leed, loopjes door de bossen en door de vinexwijken. Loopjes met mijn vriendinnen, trainingen op de trappen van het station tijdens de eerste lockdown. Lopen met mijn zoon toen de zwembaden dicht gingen. Lopen door de bergen van Frankrijk in de zomer. Alles staat erin. Volgens strava 369 uur en 11 minuten aan trainingen. In 2021 open ik een nieuw boekje, schrijf ik mijn doelen op en ga ik er weer voor.
-
14.59 €De prijs is inclusief verzendkosten binnen Nederland
- 228 pagina’s
- A5 formaat
- Wordt als brievenbuspakket opgestuurd
- Ruimte voor 12 maanden, je begint wanneer je wilt (dus niet per se 1 januari)
Geef een reactie